Naska linije

Pustinja, pokrajina, linije kao i kultura kojoj se linije pripisuju dobili su ime po narodu Naska koji je ziveoio na ovim prostorima između 500. p.n.e. i 650. godine. Ove linije i geoglifi u Nazci se smatraju za jednu od najvećih misterija arheologije zbog svoje brojnosti, odlika, velicine i kontinuiteta, a za koje se vjeruje kako su imale obrednu astronomsku ulogu Naskanske linije se prostiru na prostoru od 500 km². Neke imaju duzinu do 20 km, postoje u obliku trougla, kao i figura, na primer ljudi, majmuna, ptica ikitova, velicine od deset do nekoliko stotina metara na Nazca platou nalaze se i potpuno ravne, do 20 km dugačke, linije, trokutovi i trapezne površine kao i likovi veličine od deset pa do više stotina metara na nekim mestima zitavi planinski vrhovi su sklonjeni. Zbog ogromne veličine vidljive su samo iz vazduha. Zajednički utisak svih istraživača je bio da nisu mogli da objasne kako su linije napravljene.
Upravo to što njihovo poreklo i značenje nije jasno, otvorilo je put stvaranju mnogo teorija o Nasa linijama. Najekstremnija među oko dva tuceta takvih teorija je ona koju iznosi švicarski autor Erik von Deniken u 1968. godine objavljenoj knjizi pod naslovom "Sjećanja na budućnost". U knjizi Deniken iznosi teoriju, da su linije mogle služiti vanzemaljcima kao sletište i uzletište.
Georg von Breunig je 1980-tih u jednom venecuelanskom casopisu objavio opsirnu analizu u kojoj iznosi misljenje, da je celi Naska plato bio divovska sportska arena. Isto mišljenje zastupa i Hoimar von Ditfurt, dok neki drugi naucnici i vjeruju (Helmuth Tributsh, Univerzitet u Berlinu), da su crteži rađeni radi prizivanja kise.