Lama Itigalov

Budistički monah Hambo Lama Itigalov iz sibirske republike Burjatije, predstavlja jednu od najvećih svetskih misterija jer njegovo telo, iako je umro 1927, ni do dan-danas, nije istrulelo! Lamini zglobovi se savijaju, meka tkiva se pod pritiskom ugibaju kao kod živog čoveka i njegovo telo je očuvano kao da je umro prije 36 sati.

Kada je septembra 2002. u mestu Huhe-Zurhen otvoren drveni sarkofag sa njegovim posmrtnim ostacima, u prisustvu zvaničnika i budističkih sveštenika, ustanovljeno je da je telo netaknuto vremenom i da se nalazi u istoj “lotos” pozi u kojoj je umro meditirajući. Inače, Itigalov je zaveštao da se njegovo telo ekshumira, a to je urađeno u tri navrata – 1955, 1972. i posljednji put 2002. godine. Sva tri puta ustanovljeno je da na njemu nema znakova truljenja.

Inače, Lama Itigilov je još za života postao legenda, bio je vođa budista istočnog Sibira od 1911. do 1917. i proslavio se kao filozof i lekar, a pričalo se da, kao poput Isusa, može da hoda po vodi. Najzagonetnija je njegova smrt 1927. kada je Lama okružen učenicima seo u lotos pozu i naredio da se njegovo telo izvuče iz groba poslije određenog vremena, obećavši da će se vratiti živ. Zatim je utonuo u duboku meditaciju.

Telo se sada nalazi u Ivolginskom manastiru, kod mesta Ulan-Ude, u delu Burjatije, blizu granice sa Mongolijom i predstavlja pravu relikviju. Centralna duhovna uprava Budističke tradicionalne Sanghi Rusije donela je tada odluku da stvori sve uslove za dalje očuvanje relikvije.

Lekari objašnjavaju da je fenomen očuvanja tela poslije smrti poznat u medicini, te da je obično posedica balsamovanja ili delovanja odgovarajuće sredine u kojoj je telo počivalo, ali da čim u grobnicu dospe kiseonik, tkiva počinju da se raspadaju

- Jasno je da Itigilov nije živ jer ne može da ustane i hoda, ali odlazeći na “onaj” svijet u stanju meditacije on nije ušao u smrt, već u drugo stanje. Rezultati istraživanja navode na pretpostavku da je lama sebe veštački uveo u stanje anabioze, ono što se dešava sa nekim živim organizmima pod stresom. Infracrvena spektrofotometrija pokazala je da belančevine u njegovim ćelijama imaju karakteristike živih organizama – pojasnila je doktor istorijskih nauka Galjina Jeršova.