Bloop - ( The Bloop: A Mysterious Sound from the Deep Ocean )

Koreni proučavanja nepoznatih dubinskih zvukova sežu još u vreme ‘hladnog rata’, kada je mornarica Sjedinjenih Američkih Država u svrhu otkrivanja prisutnosti ruskih podmornica razvila sastav detektiranja soničnih poremećaja nazvan SOSUS (Sound Surveillance System). Napetosti između dve velesile popuštaju devedesetih godina dvadesetog veka, a ovaj skupi i složeni splet uređaja dobija novu funkciju, ovoga puta u civilno, odnosno naucne svrhe. Važno je napomenuti da je i ranije bilo slučajeva beleženja podmorskih zvukova koji se nisu mogli pripisati podmornicama, tektonici, niti glasu nekog poznatog živog organizma; no zbog vojne logike negiranja i ‘zaboravljanja’, ti događaji nikad nisu dospeli do šire javnosti. Stoga i ne iznenađuje ekspanzija uočavanja neobičnih zvukova od početka devedesetih nadalje.

Takva je primerice i sudbina zvuka nazvanog Bloop, kojeg je godine 1997. registrirala i zabeležila američka Nacionalna administracija za okeanske i atmosferske pojave (U.S. National Oceanic and Ahmospheric Administration, abbr. NOAA). Jedan sitni detalj nije preterano zbunjivao naucnike, no zato su po pitanju njegove naravi laici isprepleli čitavu mrežu priča. Izvor Bloopa je, naime, lociran na koordinatama od 50 stepeni južne zemljopisne širine, te 100 zapadne dužine; dakle negde u blizini Uskršnjih otoka, poznatih po megalitima u formi neljudskih glava koji su još uviek predmet oko kojega se lome koplja, no to je tek onaj probavljiviji deo priče. Istinsku paniku među pojedincima sklonim olakom prihvaćanju fantastike je izazvala činjenica da je mjesto na kojemu je Bloop zabeležen udaljeno tek 950 nautičkih milja (nešto manje od 1700 kilometara) od lokacije na kojoj H. P. Lovecraft smešta svoj mitski, izvandimenzijski podmorski grad R’lyeh, gdje navodno hiberniraju Stari bogovi poput Cthulhua, Yog – Sothotha i drugih; dakle bića koja po njegovoj  mašti već eonima prebivaju na dnu oceana čekajući trenutak…

Misterija je  možda razriješena, jer taj čudni, izuzetno jaki niskofrekventni zvuk svoje poreklo verovatno duguje profanim pojavama kao što su povremene dubinske seizmičke aktivnosti, pa i naizgled banalna odvajanja ledenih gromada od matične antarktičke ploče, a morski medij sa svojim brojnim razlikama u intezitetu gustoće, saliniteta ili temperaturnog gradijenta uistinu takve zvučne talase može izobličiti do neprepoznatljivosti! Ali imajte u vidu da je ovo objašnjenje tek posledica ljudske prirode koja svakom procesu, ma koliko on neshvatljiv ili teško dokučiv bio, mora pronaći uzrok.

Istina može biti znatno drukčija, pa i šokantna, ali zbog svoje jedinstenosti – Bloop se javio samo jednom i trajao oko minut – teško da će ikada biti dokučena.