Derinkuju - Podzemni grad

Od očiju javnosti je dugo skrivan, a otkriven je tek 1963. godine, Derinkuju: apsolutno očaravajući inžinerski poduhvat, grad izgrađen oko 85 metara ispod površine zemlje, grad u kojem je moglo stanovati čak 20.000 stanovnika!
Prema rečima Odseka za kulturu Turske, ovaj podzemni grad su izgradili Frigijci, indoevropski narod iz vremena antike, u periodu između 8. i 7. veka pre nove ere, a veruje se da je proširen u doba Vizantijskog carstva.
Tokom uspona Persijskog carstva grad je bio korišten kao naselje za izbeglice, a kasnije kao sklonište od invazija Rimljana i Arapa. Takođe je pružao odličnu zaštitu od vrućih leta i ledenih zima Anadolije, a konačno je napušten tek u osmanlijskom dobu.
Derinkuju se nalazi u Nevšehirskom vilajetu u centralnom delu Anadolije u Turskoj. Prema zvaničnoj istoriji, grad je pripadao Medijskom Carstvu, prvom iranskom carstvu koje je od kraja 8. do sredine 6. veka p.n.e. obuhvatalo prostore Velikog Irana, severne Mesopotamije i istočne Male Azije.
Ovaj impresivni grad nije jedino neverovatno arheološko otkriće u Turskoj. U njegovoj blizini je otkriveno još pregršt drugih podzemnih gradova (oko 200), od kojih najmanje 40 ima tri sprata. Derinkju je ubedljivo najveći, a podzemni tuneli ga vežu sa još četiri grada.
Ukupno, svi ovi gradovi su mogli primiti oko 100.000 stanovnika! Cela regija, prepuna je arheoloških čuda, kao što su prirodne piramide, podzemni gradovi, gradovi uklesani u stene… a  zove se Kapadokija.
Derinkuju (“Duboki Bunar”), kao najveći podzemni grad Kapadokije, ima 18 spratova koji vode do dubine od 85 metara ispod površine zemlje. Kroz njega teče sveža pitka voda, ima niz ventilacijskih sistema, pojedinačnih stanova, trgovine, komunalne sobe, bunare, oružarnice, groblje, kao i posebne otvore za beg. U gradu je pronađena čak i škola, kao i posebne odaje u kojima su se držale životinje.
Do sad su otkrivena 52 otvora za ventilaciju, a takođe je otkiveno da nisu svi izvori vode bili povezani sa površinom, verovatno zbog straha da bi osvajači mogli otrovati vodu.

Derinkuyu je otvoren za posjetitelje, ali samo se oko pola grada može posetiti. Većina ulaza su tuneli toliko uski da se kroz njih gotovo mora puzati. Ovo je osmišljeno kako bi učinilo napadače krajnje ranjivim. Ulaz su čuvala masivna kružna vrata koja se zapečate iznutra, a svaki sprat grada imao je svoja vrata.