Poslednja godina Džingis-kanovog života bila je kao i skoro ceo njegov život obeležena ratovanjem: Tanguti, narod koji je vladao vazalskim carstvom Hsi Hsia, pobunio se i nije hteo dalje plaćati danak. Došlo je do mongolske opsade, tokom koje je Džingis-kan umro. Navodi se više uzroka: pad s konja, malarija, tangutska kletva, kao i iscrpljenost i ostarelost. Tanguti su nakon Džingis-kanove smrti istrebljeni, a osvajač je pokopan na nepoznatom mestu: budući da je posmrtna povorka ubijala uz put sve živo, od ljudi do stoke i ptica, a kasnije je pobijena i većina ljudstva povorke da bi se sprečilo oskvrnuće Džingis-kanova groba, za poslednje se počivalište najvećeg vladara Evroazije, usprkos brojnim istraživačkim ekspedicijama, ne zna. U doba Džingis-kanove smrti, njegovo carstvo se prostiralo od Žutog mora do Kaspijskog jezera.
Mnogi ljudi su u prethodnih skoro osam vekova pokušavali da pronađu grob čuvenog osvajača, od arheologa koji su otkrili Džingis Kanovu palatu do advokata iz Čikaga koji je vodio ekspediciju čiji je cilj bilo 60 neotvorenih grobnica u području gde je ovaj vladao.
Bila je to potraga za istorijskim predmetima, ali i blagom. Prema listu "Mongolija tudej", sa Džingis Kanom su zakopana neizreciva blaga doneta iz svakog kutka njegovog carstva.
Džingis Kan je zahtevao da se sahrani bez obeležja i nakon što je preminuo, njegovo telo je vraćeno u Mongoliju i to verovatno u njegov rodni grad Khentii Aimag. Mnogi ljudi veruju da je on sahranjen negde u blizini reke Onon. Prema legendi, pogrebna pratnja je pobila sve što je prešlo njihov put u cilju da sakriju gde je on konačno sahranjen. Nakon što je grobnica završena, robovi koji su je gradili su ubijeni, a onda su vojnici koji su njih ubili izvršili samoubistvo.
Нема коментара:
Постави коментар